Luis Buñuel Portolés (اسپانیایی: [ˈlwis βuˈɲwel poɾtoˈles] ؛ 22 فوریه 1900 - 29 ژوئیه 1983) یک فیلمساز اسپانیایی بود که در فرانسه ، مکزیک و اسپانیا کار می کرد. وی توسط بسیاری از منتقدان فیلم ، مورخان و کارگردانان به عنوان یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین فیلمسازان در تمام دوران مورد توجه قرار گرفته است. کار Buñuel به دلیل سورئالیسم آوانگارد که به تفسیر سیاسی و طنز اجتماعی نیز تزریق شده بود ، مشهور بود.

Buñuel که اغلب با جنبش سورئالیستی دهه 1920 در ارتباط بود ، فیلم هایی را از دهه 1920 تا دهه 1970 ساخت. او با نقاش پرکار سورئالیستی سالوادور دالی با ایجاد فیلم های Un Chien Andalou (1929) همکاری کرد ، که در دوره ساکت ساخته شده و L'ege d'Or (1930) ساخته شده است. این دو فیلم به عنوان تولد سورئالیسم سینمایی دیده می شوند. از سال 1947 تا 1960 او مهارت های خود را به عنوان فیلمبرداری کارگردان در مکزیک توسعه داد و ملودرام های زمینی مانند Gran Casino (1947) ، Los Olvidados (1950) و él (1953) را ساخت. اینجا جایی است که او اصول قصه گویی را به دست آورد.

Buñuel از انتقال به ساخت فیلم های هنری ، غیر متعارف ، سورئالیستی و سیاسی. او با فیلم درام آرتوس پیچیده اخلاقی ویریدیانا (1961) که از دیکتاتوری فرانسویست انتقاد کرد ، تحسین کرد. این فیلم در جشنواره فیلم کن در سال 1961 پیروز شد. وی سپس از شرایط سیاسی و اجتماعی در فرشته نابودی (1962) انتقاد کرد ، و جذابیت احتیاطی بورژویز (1972) که بعداً برنده جایزه اسکار بهترین فیلم بین المللی بین المللی شد. او همچنین دفتر خاطرات یک Champermaid (1964) و Belle de Jour (1967) و همچنین فیلم نهایی خود را که مبهم از Desire (1977) را به دست آورد ، کارگردانی کرد و بعداً جایزه انجمن ملی منتقدین فیلم را برای بهترین کارگردان کسب کرد.

Buñuel پنج جایزه جشنواره کن ، دو جایزه جشنواره بین المللی فیلم برلین و یک جایزه BAFTA و همچنین نامزدهای دو جایزه اسکار را به دست آورد. Buñuel افتخارات بی شماری از جمله جایزه ملی هنر و علوم برای هنرهای زیبا در سال 1977 ، کمک به جشنواره بین المللی فیلم مسکو در جایزه سینما در سال 1979 ، و شغلی طلایی شغلی در سال 1982 دریافت کرد. وی در سال 1968 یک بار برای جایزه نوبل در ادبیات نامزد شد.