سیریل ریچارد

(Cyril Ritchard)
افسانه ای به خاطر کاپیتان شرور و دلپذیر بازیگوش خود کاپیتان هوک در مرحله برنده جایزه (و همچنین تلویزیون) روبروی گنج موسیقی آمریکا ، مری مارتین ، ستاره موسیقی محبوب ، سیریل ریچارد ، حرفه ای گسترده ای داشت که شش دهه به طول می انجامد ، اما "پیتر پان" میراث اصلی او خواهد شد. درست قبل از اواخر قرن در استرالیا متولد شد ، وی در کالج سنت آلوسیوس و دانشگاه سیدنی تحصیل کرد که در آن او به طرز حیرت انگیزی یک حرفه ای با هدایت والدین در پزشکی برای سرگرمی را پشت سر گذاشت و در تولیدات متعددی کالج شرکت کرد که به سرعت او را "قلاب" کرد. وی به صورت حرفه ای در خط کر شرکت سلطنتی طنز اپرا شروع کرد و به سرعت به سمت نوجوانان پیش رفت. جفت شدن بعدی با بازیگر تئاتر که قبلاً تأسیس شده بود ، مادژ الیوت در سال 1918 موفقیت آمیز بود و موسیقی دوقلوی موسیقی سرانجام در سال 1935 ازدواج کرد. آنها با هم به عنوان "Lunts Musical" شناخته می شوند که توسط افراد بازیگری خود در نمرات نمایشنامه ها و Revues در کنار هم قرار می گرفتند. ریچارد متخصص در بازی شرورهای نرم و صاف و دنگ در کمدی موسیقی بود و شهرت قدرتمندی از مرد بودن بسیاری از استعدادها را ایجاد کرد. او نه تنها کارگردانی و به نمایش درآورد و بهترین نمایشگاه برادوی ، بلکه به یک مجری مشهور اپرا های مختلف تبدیل شد و بسیاری از تولیدات را به این ترتیب هدایت کرد. اندکی قبل از مرگ همسرش به سرطان استخوان در سال 1955 ، ریچارد با تکرار تصویر برنده جایزه تونی و دونالدون از هوک در پیتر پان (1955) وارد تلویزیون شد. He continued to earn acclaim and/or honors with such classic stage productions as "Visit to a Small Planet" (Tony-nominated), "The Pleasure of His Company" (Drama League award, Tony-nominated), "The Roar of the Greasepaint...the Smell of the Crowd" (Tony-nominated), "A Midsummer Night's Dream" and "Sugar," the musical version of the classic Billy Wilder film Some Like It Hot (1959) in which ریچارد نقش جو E. براون را بازی کرد. او در مورد فیلم کمتر مورد توجه قرار گرفت ، او در اوایل Hitchcock Classic Bigmail (1929) اجرا کرد و آخرین فیلم خود را با موسیقی Half A Sixpence (1967) با تامی استیل ساخت. در حالی که در نوامبر 1977 به عنوان راوی در مرحله تولید "Side By Side by Sondheim" اجرا می کرد ، ریچارد دچار حمله قلبی شد و یک ماه بعد درگذشت. یک استعدادهای یک نوع ، شوخ طبعی ناسازگار و خودشیفتگی او یک علامت تجاری شغلی بود که به نقش یک عمر اوج می رسید-یکی از مواردی که مطمئناً توسط کودکان خردسال و پیر از آن لذت می برد.