Keisuke Kinoshita (木下 木下 惠介 ، Kinoshita Keisuke ، 5 دسامبر 1912 - 30 دسامبر 1998) کارگردان فیلم ژاپنی بود.

Keisuke Kinoshita در کشور خود در کشور ژاپن بسیار محبوب بود ، تقریباً نیم قرن به عنوان کارگردان کار کرد و فیلم های متن ترانه و احساساتی را ساخت که غالباً بر خوبی های ذاتی مردم ، به ویژه در مواقع پریشانی متمرکز است. وی کارگردانی خود را در یک چالش برانگیزترین زمان برای سینمای ژاپن آغاز کرد: جنگ جهانی دوم ، هنگامی که خروجی این صنعت توسط دولت از نزدیک مورد نظارت قرار گرفت و اغلب مجبور به صرفاً تبلیغی بود. وی از محدود کردن ژانر ، تکنیک یا جزم خودداری کرد. Kinoshita تقریباً در هر ژانر عالی بود: کمدی ، تراژدی ، درام های اجتماعی ، فیلم های دوره ای. او تمام فیلم ها را در محل یا در یک مجموعه یک خانه فیلمبرداری کرد. او واقع گرایی شدید عکاسی را با روش طولانی و طولانی شات دنبال کرد و به همان اندازه با برش سریع ، دستمال مرطوب پیچیده ، دوربین های کج و حتی تکنیک مرحله کابوکی و کابوکی به همان اندازه به سمت سبک سازی رفت.

Kinoshita بسیار پرکار بود و در 23 سال اول کار خود حدود 42 فیلم را نشان داد. برای این کار ، کینوشیتا توضیح داد که او "نمی تواند به آن کمک کند. ایده های فیلم ها همیشه مانند تکه های کاغذ به یک تخته زباله در ذهن من ظاهر شده اند." در حالی که در سطح بین المللی کمتر از معاصران مانند Akira Kurosawa ، Kenji Mizoguchi و Yasujirō Ozu کمتر شناخته شده بود ، وی یک شخصیت خانگی در کشور خود بود ، که مورد علاقه منتقدین و مخاطبان از دهه 1940 تا 1960 بود.

اگرچه جزئیات مشخصی در مورد زندگی شخصی کینوشیتا پدید آمده است ، اما همجنسگرایی وی در دنیای فیلم به طور گسترده ای شناخته شده بود. فیلمنامه نویس و همکار مکرر یوشیو شیراساکا "صحنه درخشان" Kinoshita را با دستیار دستیار خوش تیپ و خوش لباس که خود را محاصره کرده بود ، به یاد می آورد. فیلم او در سال 1959 وداع با بهار (Sekishuncho) به دلیل شدت عاطفی که بین شخصیت های مردش به تصویر کشیده شده است ، "اولین فیلم همجنسگرا ژاپن" نامیده شده است.

کینوشیتا در سال 1984 دستور طلوع خورشید را دریافت کرد و در سال 1991 توسط دولت ژاپن به دستور فرهنگ اعطا شد. وی در 30 دسامبر 1998 در اثر سکته مغزی درگذشت. قبر او در Engaku-ji در کاماکورا است ، بسیار نزدیک به کارگردان همکار خود Shochiku ، Yasujirō Ozu.