اگرچه نام تجاری طنز او برای ده ها سال مورد تجاوز قرار گرفته است ، اما مانتان مورلند بازیگر شخصیت Negro شخصیت های عجیب و غریب و پرشور خود را در اواخر دهه 1930 و اوایل دهه 1940 به حضور قابل تشخیص تبدیل کرد و در یک رشته طولانی از تریلرهای کمدی ظاهر شد. بشر بشر و در آن زمان کاملاً خنده دار تلقی می شد!

درست پس از نوبت قرن در لوئیزیانا ، مانتون از 12 سالگی شروع به فرار از خانه کرد تا به سیرک ها و نمایش های پزشکی بپیوندد ، و فقط بارها و بارها برگردانده می شود. در این مواقع ، او مهارت های طنز خود را تیز کرد و روال ها و اقداماتی را ایجاد کرد که سرانجام در مرحله وودویل محبوب شد ، یا آنچه در آن زمان "مدار چیتلین" خوانده می شد. یک مجری انفرادی به طبیعت ، او اغلب با سایر کمیک های مشهور (مانند بن کارتر) برای ادامه کار همکاری می کرد و به یک مجری ماهر از کارهای روزمره "نامشخص گفتگوی" تبدیل شد ، جایی که دو کمیک Quicksilver به طور مداوم در صدر همدیگر قرار می گرفتند ، انگار که ذهن یکدیگر را می خواندند (به عنوان مثال ، "بگویید ، آیا دیدید ..." تمرکز مانتون به تدریج تجارت خود را به سمت فیلم سوق داد ، جایی که او در ابتدا در بیت های سرویس (مردان Shoeshine ، Porters ، Waiters) ظاهر شد. با این حال ، استعداد او برای خندیدن مردم نمی تواند نادیده گرفته شود و او به زودی وضعیت برجسته ای را در هارلم به سبک های غربی و فیلم های کمدی درجه "A" به دست آورد که در حال بازی در حال بازی در حال بازی در حال بازی در حال اجرا در حال اجرا در هر نوع عذاب قریب الوقوع هستند.

اوج مورلند در فیلم ها با نقش مکرر او به عنوان بیرمنگام ، رئیس جمهور کمرنگ ، در سریال "چارلی چان" ، جایی که او برای همیشه رئیس خود را برای دوری از یک مورد یا وضعیت آشکارا خطرناک پیش بینی می کرد ، به دست آورد. گرچه عمارتهای خالی از سکنه مکانی ایده آل برای تنظیم شخصیت کلیشه ای او بودند ، اما با این موفقیت هالیوود در سالهای پیروی ، مانتون به روشی متفاوت تعقیب می شد. تا دهه 50 ، نگرش های نژادی شروع به تغییر کرد و با ظهور جنبش حقوق مدنی ، آنچه که زمانی خنده دار تلقی می شد ، اکنون به عنوان رفتار و توهین آمیز برای سیاه پوستان و سفیدپوستان تعبیر می شود. مانتون و دیگران ، مانند Stepin Fetchit ، توسط هالیوود به دلیل تصویر های منفی گذشته خود توسط هالیوود خسته و مورد تمسخر قرار گرفتند. چندین دهه طول کشید تا مخاطبان بخشش و نسل های جدیدتر را فراموش کنند تا کمدی دوران افسردگی مانتون مورلند را فراموش کنند تا این بازیگر برگردد.

در اواخر دهه 1960 ، او دوباره در تلویزیون و در تبلیغات و فیلم های گاه به گاه تجدید حیات کرد و به او اجازه داد دوباره با سنگین وزن های طنز مانند بیل کازبی ، گودفری کمبریج و کارگردان کارل راینر کار کند. با این حال ، این بسیار کوتاه بود ، زیرا مانتون ، که از سلامتی طولانی رنج می برد ، در سال 1973 بر اثر خونریزی مغزی درگذشت ، درست همانطور که او در حال استقبال از محبوبیت تجدید شده خود بود. امروز ، مخاطبان تمایل دارند که از مورلند مهربان تر و درک بیشتری داشته باشند ، و او را به عنوان یک طنز بسیار با استعداد به یاد می آورند که تنها به روشی که او می دانست موانع اصلی را شکست و درهای دیگر را برای بازیگران سیاه پوست باز کرد.